Όταν το παιδί σας είναι περίπου 10 μηνών μπορεί να αρχίσει να μιμείται ήχους που κάνουν άλλοι. Λέγεται «ηχολαλία».
Ωστόσο, δεν χρειάζεται να ανησυχείτε για το όνομα. Θα χαρούμε απλώς που τώρα όταν λέμε «ντα-ντα» ο νεαρός μας πρίγκιπας είναι πιο πιθανό να μας ευχαριστήσει λέγοντας «ντα-ντα» παρά να μας απορρίψει με «γκουμπ-γκουμπ».
Πολύ σύντομα το παιδί σας θα αρχίσει να επαναλαμβάνει τους ήχους που του παρουσιάζονται. Όχι πάντα πρόθυμα όμως.
Θα αποφασίσει μόνος του ποιον ήχο θα μιμηθεί, οπότε μην θυμώσετε μαζί του. Τα παιδιά μερικές φορές είναι απρόβλεπτα. Θυμάμαι τη μέρα που έφτασε η θεία Τζέιν και της είπα πώς ο Μπίλι μου επαναλαμβάνει το «μα-μα» αμέσως μετά από μένα κάθε φορά. Και προσπάθησα να το αποδείξω και να τον κάνω να το κάνει ξανά. Ήμουν πολύ έκπληκτος όταν αρνήθηκε να πει οτιδήποτε.
Αφού φύγει το “Aunt Jane”, μπορεί να διαπιστώσετε ότι όχι μόνο θα επαναλάβει το “ma-ma” αλλά θα επαναλάβει μετά από εσάς συνδυασμούς που είναι πολύ πιο περίπλοκοι.
Οποιαδήποτε απήχηση των ήχων που παράγετε είναι μια αξιοσημείωτη πρόοδος σε σχέση με το tailing, επειδή δείχνει μια ακουστική επίγνωση της παρουσίας σας – μια επίγνωση ότι είστε πηγή ήχου και ηχητικής διέγερσης.
Σε αυτό το στάδιο συνοδεύει τις χειρονομίες του με περισσότερη φωνή από ό,τι νωρίτερα, και φαίνεται να κάνει διάκριση μεταξύ των τόνων του θυμού και του επαίνου.
Περιστασιακά μπορεί να απαντήσει με μια κλειδαρασ αγια βαρβαρα προσπάθεια ομιλίας. Μην αποθαρρύνεστε όταν μαθαίνετε ότι το παιδί σας επαναλαμβάνει τους ήχους μετά από εσάς αλλά δεν καταλαβαίνει το νόημα. Αυτό είναι φυσιολογικό. Απλώς απολαμβάνει το παιχνίδι που ηχώ. Αυτό είναι καλό. Ωστόσο, θα δείξει αυξανόμενο ενδιαφέρον για μεμονωμένες λέξεις, εάν συνδέονται πάντα με πράγματα που είναι σημαντικά για αυτόν και για τις ανάγκες του.
Ονομάζεται «conditioning» και είναι σημαντικό για την ανάπτυξη της ομιλίας του παιδιού σας και την απόκτηση του λόγου.
Εν συντομία, λειτουργεί έτσι. Μια ορισμένη απόκριση προκαλείται από ένα ερέθισμα. Με την ταυτόχρονη παρουσίαση δύο ερεθισμάτων, πραγματοποιείται προετοιμασία, έτσι ώστε το δεύτερο ερέθισμα να φέρει την αρχική απόκριση.
Λάβετε υπόψη ότι το παιδί σας άκουσε τον εαυτό του να λέει «ντα». Αυτό χρησίμευσε ως ερέθισμα για να επαναλάβει το «ντα». Όταν τελικά το μοτίβο καθιερωθεί και λειτουργεί, εισάγεται το άλλο ερέθισμα. Ταυτόχρονα λέει «ντα» εσύ λες «ντα». Εξαιτίας αυτής της προετοιμασίας το παιδί σας θα μάθει να απαντά στο ερέθισμά σας όπως στο δικό του πριν. Αυτό σημαίνει ότι όταν λες «ντα» λέει και «ντα».
Υπάρχουν περισσότερα που μπορείτε να κάνετε. Όταν το παιδί σας λέει «ντα» δείξτε του κάθε φορά μια κούκλα και επαναλάβετε τον ήχο. Μέσω της παρουσίασης του οπτικού ερεθίσματος (η κούκλα) με το ακουστικό ερέθισμα (το προφορικό «ντα») συνδέονται τα δύο. Κάπως έτσι μπορεί να μοιάζει η λογοθεραπεία για παιδιά. Με αυτό τον τρόπο η θέα της κούκλας θα κάνει το παιδί σας να πει «ντα».
Σε αυτή την ηλικία το «da» είναι αρκετά ικανοποιητικό καθώς η προφορά του «κούκλα». Όταν ο σύλλογος έχει εδραιωθεί, μπορεί να αρχίσουμε να λέμε «κούκλα» όταν λέει «ντα». Για παράδειγμα, όταν απλώνει τα χέρια του και λέει «ντα», μπορεί να του δώσουμε την κούκλα και να πούμε: «Εδώ είναι η κούκλα σου».
Δεν πρέπει να ανησυχείτε για την έλλειψη χρήσης του ήχου “l” προς το παρόν.
Κατά τη διάρκεια αυτού του σταδίου που ονομάζεται ηχολαλία, χτίζει με μίμηση ένα ρεπερτόριο από ήχους και συνδυασμούς ήχου που είναι ιδιόρρυθμοι στη γλώσσα των γονιών του και στο περιβάλλον του. Πρέπει να μπορεί να παράγει αυτούς τους ήχους οικειοθελώς προτού μπορέσει να «μιλήσει» με την έννοια του ενήλικα. Εάν το παιδί σας αρνηθεί να τα φτιάξει μπορεί να χρειαστεί κάποιο είδος λογοθεραπείας για παιδιά.